Oogcontact met kinderen ( verwerkingsprocessen )

Raak je als moeder ook zo gefrustreerd dat wanneer je iets belangrijks aan je kind vertelt het continu zijn ogen wegdraait. Je hebt totaal geen idee of wat je vertelt daadwerkelijk aankomt.
Waardoor je nog strenger vraagt of het kind je aan wilt kijken. Nou ja, uiteindelijk wordt het vaak:
 "Kijk me aan!"

Oogcontact is iets wat bij de westerse wereld hoort, niet in elke cultuur is het gebruikelijk om bij een conversatie oogcontact te hebben. Maar wij zijn ervan overtuigd dit nodig te hebben, dit is ons aangeleerd.
Wanneer je in gesprek zit met iemand is het uiterst onbeleefd om je ogen af te wenden.

Maar hoe weten we dan dat het kind ons heeft begrepen?
Ik zie juist aan de manier waarop mijn dochter weg kijkt, of ze snapt wat ik haar vertel. Ik zie haar denken, een herinnering terug halen. En als ik na mijn verhaal vraag of ze het heeft begrepen en ze knikt ja is voor mij deze bevestiging voldoende. En als ik met haar een afspraak maak om het in het vervolg anders te doen blijkt dit toch echt te werken en te blijven hangen. Ik breng dit altijd vanuit een positief punt. 

Wanneer je een jong kind observeert in hun spel, zal je zien dat ze zo af en toe pauzeren en hun ogen wegdraaien. Dit wordt ook wel de verwerkingstijd genoemd.
Wanneer dit gebeurd zijn wij als ouders geneigd om dingen te zeggen zoals: "Kijk eens wat daar gebeurd, pak dit eens aan enz." Wat wij eigenlijk doen door dit te zeggen is het kind uit zijn innerlijke concentratie halen. Hij kan zich nu niet meer richten op het proces door de nieuwe prikkels die het krijgt.

Tijdens mijn opleiding heb ik met mijn lerares een goed gesprek gehad over wat misschien wel een reden kan zijn dat zoveel kinderen tegenwoordig concentratie problemen hebben. 

Als een kind namelijk steeds prikkels krijgt aangeboden, is er weinig tijd voor verwerking.
Maar in deze tijd is continue een stroom van prikkels denk hierbij aan bijvoorbeeld een t.v. of radio die aanstaat. Wanneer spelen kinderen nog met een pop of auto zonder dat tv, computer of anderen op de achtergrond ( denk aan alle andere kinderen op een kinderdagverblijf. Er is nooit een moment rust.)

Mijn eigen dochter is een goed voorbeeld, ook de reden voor dit blog.
Vandaag heb ik heerlijk van haar zitten genieten. Hoe lief ze aan het spelen was, en toen we aan tafel thee gingen drinken er voor verhalen ineens uit kwamen. En ze over dingen begon die ik allang weer vergeten was of mij niet eens opgevallen waren. Het leek wel of ze de hele kerst drukte nu deze ochtend pas verwerkt had.
Zeker voor de hooggevoelige kinderen is rust en stilte zo belangrijk, voor hun komen de prikkels al tien keer zo hard binnen. 

Ik hoop dat ik andere ouders iets heb kunnen meegeven door dit blog te schrijven, want ja ook ik betrap mezelf erop dat ik oogcontact wel heel fijn vond als ik mijn verhaal deed. Na het toepassen van deze techniek, is mijn lieve kleine kattenkopje beter te sturen!

Bron: http://www.kindercoachingfriesland.nl/2011/12/het-misverstand-oogcontact/

Regenboogkinderen

Regenboogkinderen
De kinderen die ons zullen leiden en helpen evalueren in het tijdperk van Aquarius.

Of te wel de 3e generatie kinderen na de indigo’s en de kristalkinderen.

Zij zijn hier om te voltooien wat de indigo en kristalkinderen hebben neergezet.
De kinderen die zijn gekomen om de mensen te helpen evalueren in dit nieuwe tijdperk, het tijdperk van aquarius. Waarin de mannelijke en vrouwelijk energie gelijk is.

Over de regenboogkinderen is nog niet veel geschreven. Dat komt omdat de kinderen van deze generatie over het algemeen nog babys, peuters en kleuters zijn.

De meeste van deze kinderen zijn geboren rond 2012 en daarna.

Ik vind het fijn om wat te schrijven over deze bijzondere kinderen. Ik ben zelf moeder van een regenboogkind en het is zo wonderbaarlijk om te zien hoe anders dit kind ontwikkeld. Tevens ben ik via vrienden ook in contact gekomen met een regenboogkind en tot de ontdekking gekomen dat de dochter van een hele goede vriendin van mij ook een regenboogkind is.

Ik zelf ben een sterrenkind, dit is weer iets anders als een indigo en kristalkind. Ga ik verder nu niet op in, maar ik heb ook gave’s meegekregen. Ik ben paranormaal begaafd en om een term van deze tijd te gebruiken hooggevoelig. Mijn kindertijd en jeugd is dan ook niet makkelijk geweest, er was vaak veel onbegrip hoe ik reageerde op situaties. Dat is er nog steeds. Gelukkig heb ik er beter mee om leren gaan. Als coach werk ik vooral met energie, licht en liefde en probeer alles wat ik zelf als kind heb doorstaan en moeten leren ieder kind op zijn eigen manier te laten leren en ontdekken. Dit proces heeft mij de krachtige vrouw gemaakt die ik nu ben. Het is alleen fijn om begeleid te worden tijdens dit proces, en het is voor de ouders van deze kinderen en heel pittige taak, bij het ene kind begint dit al bij het peuteren en sommige ouders krijgen het heel zwaar in de pubertijd.

Ik kan over de regenboogkinderen zoveel vertellen omdat ik dit van dichtbij mee maak.
Ik zal mij nu richten op het feit wat mij is opgevallen tijdens de ontwikkeling van mijn dochter.
Tevens wil ik er wel op wijzen dat ieder kind in zijn eigen tempo ontwikkeld dus dat niet elk regenboog kind precies hetzelfde proces doormaakt!

Sommige zullen nog sneller zijn en andere misschien weer wat langzamer.

• Mijn dochter was heel selectief in het kiezen van mensen, ze gebruikte en accepteerde de mensen om haar haar die ze op dat moment het hardst nodig had. Ze wilde alleen de mensen om haar heen die haar verder en sneller konden helpen tijdens en met de  ontwikkelingsfase waar ze inzat.
• Mijn dochter communiceerde vanaf haar geboorte met ons. Ze keek ons recht aan in de ogen en kon via de band die ik met haar had telepathisch communiceren.
  Ze wilde vanaf dag 1 zelfstandig zijn. Slapen in haar eigen bed, niet heel de dag bij mama knuffelen en liggen. Huilen om eten of huilen om wat dan ook was er niet bij. Behalve die vervelende krampjes waar natuurlijk iedere ouder mee te maken krijgt.
  Nee knuffelen zat er voor mij als moeder helaas in, daarom heb ik geprobeerd zolang mogelijk borstvoeding te geven! Dat was dan nog even ons momentje!
  Ze begon gelijk zelfstandig aan haar ontdekkingsreis hier op aarde.
• En dan het proces van kruipen, staan, lopen. Het is bijna niet te geloven als ik ga zeggen dat dit hele proces 1 week heeft geduurd. Mijn dochter was wel lang aan het tijgeren. Een week voor haar 1e verjaardag vond ze dat ze er klaar voor was ze begon te kruipen! Zo trots als een pauw dat ik was. Verbaasd keek ik op toen ze na 2 dagen stond aan de tafel en voorzichtig ging stappen. Helemaal verbaasd toen ze één dag na haar verjaardag liep! En na twee weken gewoon echt goed stevig liep.
• Het is niet alleen haar grove motoriek wat goed ontwikkelt, haar spraak gaat ook mega hard en ze zit met haar 1,5 nu al op de minimale eisen van een kind van 2,5. Ze maakt al zinnen. Ze zingt al liedjes!
• Nu de bijzonder mooie dingen die ik heb mogen meemaken, waardoor ik zeker weet dat mijn dochter een regenboogkindje is. Mijn vader is ernstig ziek geweest. Hij heeft heel erg in een dip gezeten en wij zagen hem wegglijden maar konden niets doen. Op het moment dat hij het het zwaarst had was tijdens de kerstvakantie. Mijn dochter zit bij hem opschoot en legt haar handje op zijn hart. Daarbij kijkt ze hem aan en de onvoorwaardelijke liefde wat haar helder blauwe ogen uitstraalde raakte me diep in mijn hart. Zo puur, zo vol vertrouwen en zo sterk. Omdat ik zelf ook gevoelig ben voelde ik de energie om ons heen veranderen. De harmonie die we lange tijd als gezin kwijt waren vloeide weer terug. We kregen weer kracht. En dat kleine mormeltje met haar gidsen was dat gewoon even aan het neerzetten voor ons. Vanaf dat moment kreeg mijn vader weer kracht om te vechten en ervoor te gaan. En is toen per dag vooruit gegaan!
  Ook ik heb een terugslag gekregen na deze heftige periode ik was vaak verdrietig en de emoties die ik lange tijd had weggedrukt kwamen naar boven. Wat mijn dochter deed in zo een situatie ze legde haar handje op me wang en keek me aan en zei mama lief. De liefde die ze uitstraalt is op dat moment zo puur, dat het recht bij je naar binnen komt en je hart verwarmt.
• Maar het is niet altijd makkelijk gegaan. Omdat deze kinderen denken vanuit een andere dimensie is het soms ook heel pittig geweest. Wanneer ze wilde drinken, moest dat gelijk komen. Wachten wat is dat? Moet mama dat eerst maken onzin. Ik wil drinken dus dan hoort dat gelijk te komen. Hetzelfde geld voor eten, uiteindelijk als ze het proces wat ze moeten doorstaan om hun eind doel te krijgen door hebben is het probleem opgelost. Dus betrek ik haar overal bij en leg ik haar alles uit. Ze is zelfs nu zo bijdehand dat als iets op is ze gewoon zegt Mama kopen.
  Mijn dochter voelt en ziet ook overleden familieleden, en beschermengelen. Ik praat hier bijna niet over met mijn schoonfamilie omdat ik niet goed weet hoe hun hierin staan.
  Op een dag komt mijn schoonmoeder naar me toe en vertelt wat ze vandaag voor de zoveelste keer heeft meegemaakt. Mijn dochter rent in paniek midden op de dag naar haar toe en zegt; meneer, daar eng. Mijn schoonmoeder wimpelt het af en zegt nee kijk maar er is niemand maar ze blijft bang bij haar oma staan. Ik heb toen maar uitgelegd dat ze inderdaad overleden mensen ziet. En dat ik dat kan bevestigen omdat ik ze ook voel.
  Ik heb toen mijn schoonmoeder gevraagd deze mensen gedag te zeggen, en samen met haar te vragen of ze weg willen gaan omdat ze het eng vind.
  Nu zijn we zover dat het niet meer eng is. Als er nu iemand bij ons aanwezig is roept ze bijv. Hallo mevrouw! en als ik haar dan vraag waar ze de mevrouw ziet dan loopt ze er naar toe en zegt ze daar.
  De dochter van mijn vriendin heeft hier ook heel erg problemen mee gehad. Gelukkig gaat dat nu ook een stuk beter!

Doreen Virtue zegt dit over de regenboog kinderen:

• Ze hebben een zeer sterke wil en persoonlijkheid.
• Hebben zeer “hoge” energie.
• Zijn zeer afgestemd op de kleur en trillingen om hen heen.
• Hebben een gepassioneerde creativiteit.
• Houden van lichte kleding en kleurrijke omgevingen.
• Stromen over van enthousiasme voor alles in het leven.
• Verwachten directe manifestatie van wat ze denken/nodig  hebben.
• Hebben genezende gaven.
• Zijn telepathisch

De Regenboogkinderen lijken hier te zijn om de goddelijke wil door te voeren, en ons de weg naar de 5e dimensie te wijzen, en zij zullen hun sterke wil en energie gebruiken om de Nieuwe Wereld te bouwen op het fundament van vrede en harmonie van de kristal kinderen. De kristal kinderen zijn alleen in staat om de basis neer te zetten omdat de Indigo kinderen het pad hebben opengebroken en alle oude barrières hebben neergehaald. Ze zijn allen zeer belangrijke en moeten in deze volgorde komen om hun doelen te bereiken.

Regenbogen zijn zeer gevoelig, liefdevol, vergevingsgezind en magisch net als de kristal kinderen. Het verschil is dat de Regenboogkinderen nog nooit op aarde geweest zijn , dus ze hoeven geen karma in evenwicht te brengen. De regenbogen kiezen absoluut vreedzame en functionele gezinnen. Zij hoeven geen chaos of uitdagingen aan te gaan om karma in evenwicht te brengen of te groeien. Terwijl de andere kristal kinderen ouder worden, zullen zij de vredelievende ouders zijn van de nieuwe Regenboogkinderen. De regenbogen die nu worden geboren zijn de verkennners, en de grote toename van Regenboogkinderen zal tijdens de jaren 2010 ontstaan en door gaan tot 2030.

Regenboogkinderen hebben een absoluut open hart, liefde is onvoorwaardelijk, en hebben geen angst tegenover een vreemdeling. Er wordt wel gezegd dat regenboogkinderen onmiddelijk met het hogere zelf van de ander contact maken. In tegenstelling tot de kristal kinderen die alleen affectie tonen aan mensen die hun vertrouwen rechtvaardigden, zijn de regenbogen universeel aanhankelijk. Ze genezen ons met hun grote hart chakra, en omhullen ons in een deken van regenboogkleurige energie die we zo hard nodig hebben. Zij zijn de engelen van onze  aarde .

Denkt u ook ouder te zijn van een regenboogkind en vindt u het leuk om hier is vrijblijvend over te praten en eventueel elkaar te ontmoeten, stuur gerust een e-mailtje of berichtje!
Ik ben erg benieuwd naar de ervaringen van andere ouders!

Faalangst

Hoe ontstaat dit nou?

Wordt dit overgedragen via ouders op een kind, is het iets genetisch of zijn er meerdere factoren die een rol spelen.

Voor de één misschien heel herkenbaar en voor de ander niet.
Typisch dat bij mij in de familie bijna iedere vrouw faalangst heeft, en dat ieder weer op zijn eigen manier. Hoe kan dat nou, faalangst is niet iets wat menselijk is. Je ontwikkelt het, de één heeft er meer aanleg voor als de ander.

Tot mijn grote schrik begint mijn dochtertje ook al symptomen te vertonen wat duidt op faalangst. Ik heb jaren met dit probleem te maken gehad en wil dit zeker niet voor mijn kind. Nou ja eigenlijk heb ik nog steeds last van faalangst het is nooit over gegaan. Ik heb er mee om leren gaan.

Vandaar dat ik verder ben gaan onderzoeken hoe dit nou ontstaat en wat wij als ouders voor rol hebben tijdens dit proces. We willen immers allemaal het beste voor ons kind.
Hoe is het mogelijk dat soms kinderen van 3 of 4 al een slecht zelfbeeld hebben?

Na wat speurwerk en in mijn boeken te zijn gedoken heb ik het volgende moeten concluderen.

Wij ouders spelen toch wel degelijk een hele grote rol in de ontwikkeling van faalangst bij een kind.
En als je als ouders er wel goed mee omgaat, is tegenwoordig de kans dat je faalangst op school ontwikkelt ook erg groot.

Ik geef een paar mooie voorbeelden hoe wij onbewust het zelfbeeld van een kind veranderen:

Ik zal beginnen met het jongetje wat tijdens het middag eten altijd zijn beker melk omgooide. Elke keer weer reageerde zijn moeder teleurgesteld, en vroeg hem waarom hij niet goed uitkeek. Ook dat ze het zat was elke dag zijn melk op te ruimen hij was toch geen peuter meer. Het jongetje werd al zenuwachtig als hij tussen de middag uit school kwam, hij dacht bij voorbaat al dat hij weer zijn moeder zou gaan teleurstellen.

Of het meisje wat uit zichzelf de tafel ging afruimen en de pot pindakaas op de grond liet vallen. Vervolgens gaat haar moeder de gebroken stukken van de grond rapen en snijd zichzelf aan het glas. De moeder reageert boos op het meisje en zegt tegen haar waarom moest je nou die pot pindakaas laten vallen nu heb ik een snee in mijn vinger. Het meisje voelt zich schuldig en haalt het geen tweede keer in haar hoofd om de tafel af te gaan ruimen.

Het jongetje wat met zijn vader de afwas staat te doen. Het jongetje en de vader hebben de grootste pret. Nadat ze klaar zijn komt zijn moeder binnen en kijkt naar de grond, nou dat is fijn zegt ze. Jullie hebben er een waterballet van gemaakt ik kan weer gaan dweilen.

Al deze kinderen proberen iets positiefs te doen, alleen het ging een beetje mis of niet helemaal wat wij er als ouders van verwacht hadden. Het is juist zo belangrijk voor een kind om eerst iets niet helemaal goed te kunnen en na verloop van tijd wel. Door zo een succeservaring ontwikkelt het kind zelfvertrouwen! In plaats van boos worden of teleurgesteld zijn (lichaamstaal lezen kinderen ook) kan je beter eerlijk tegen een kind zeggen hoe het is. Bijv. Mama is super blij dat je de tafel af hebt geruimd. Het ging zo goed, jammer dat de pot met pindakaas is gevallen, volgende keer eerst even controleren of de deksel er wel goed op zit!

Maar hoe kan mijn kleine spruit van 1,5 er nu ook al last van hebben?
Ik las het volgende:

“Negative reacties kunnen faalangst in de hand werken. Een kind wat vaak negatieve reacties te horen krijgt gaat twijfelen aan zijn eigen capaciteiten. Het wordt als het ware ingeprent en wordt onderdeel van zijn denken en gedrag. Een kind gaat daarnaar handelen.”
Waarop ik eerst dacht, ik negatief tegen mijn kind nee echt niet!
Maar toen ging ik nadenken, klopt het dat ik tegen mijn dochter zeg: “Nee, dat kan jij nog niet daar ben je nog te klein voor.” Of ‘s ochtends als we naar de crèche gaan: “We moeten opschieten mama heeft geen tijd. kom op, zitten ik doe je schoenen wel voor je aan!” Of papa als ze heerlijk zit te eten: “Je maakt er een zooitje van je kan nog niet zelf eten papa gaat je nu eten geven!”

Dit alles zijn kleine dingen, maar heeft er nu toe geleid dat ze alleen nog mama’s hand vast wilt houden. Niets meer alleen durft te benaderen. Haar ongeremde ontdekkingstocht is gewijzigd in een tocht waarbij mama eerst haar eigen idee/visie over moet vertellen voordat ze zelf mag gaan ontdekken. Zo zie je maar, dan mag je moeder nog wel kindercoach zijn maar zonder jou had ik dit niet zo mee mogen maken!

Mooie van kinderen is dat ze hun ouders constant een spiegel voor houden!

Wij voeden onze kinderen op en brengen ze dingen bij, maar kinderen hebben ons ook nog zoveel te leren!

Heeft u vragen over faalangst bij uw eigen zoon of dochter kan u altijd vrijblijvend contact opnemen.

Behulpzaam zijn

Steeds weer merk ik en hoor ik hoe behulpzaam het is als een kind in moeilijke omstandigheden een bemoediging krijgt van een volwassene. Dit zijn vaak kleine, bijna onzichtbare gebaren: een schouderklopje, knipoog, een opmerking in de trant van dat het nog niet meevalt of juist hoe knap het is dat het kind zijn omstandigheden weet te verdragen. Kinderen, maar ook volwassenen, hebben genoeg aan een bevestiging die recht uit het hart komt en die een verbinding maakt tussen twee mensen. Hierdoor voelt een kind zich vele malen meer serieus genomen dan de mooiste cadeau’s die uitgepakt kunnen worden. Die hebben vrijwel altijd een uiterste houdbaarheidsdatum. Een gebaar, rake opmerking of knipoog op het juiste moment, met de juist intentie en met liefde gegeven staat echter voor eeuwig in het hart gegrift en kan een baken zijn in moeilijke tijden. Dit is iets wat ik heb geleerd van mijn eigen dansdocente tijdens mijn opleiding. Het is zo mooi om een kind te zien groeien tijdens het krijgen van een compliment. En in een korte periode zelfvertrouwen zien ontwikkelen, denkend daar ze eerst als bang muisje binnen kwamen. Deze manier van communiceren is voor kinderen heel belangrijk! 
Ze voelen zich gezien en begrepen. 

Een wijze les die ik nooit zal vergeten, en hopelijk nog veel door mag geven aan anderen!

Hooggevoeligheid uitleg en tips!

Vandaag besloten om mijn eerste blog te schrijven over hooggevoeligheid.
Steeds vaker in mijn omgeving kom ik kinderen tegen die hooggevoelig zijn.
Maar wat houdt dat nou precies in?
Wat brengt het teweeg voor het kind?
En niet geheel onbelangrijk wat brengt het teweeg  voor de ouders?
Het is belangrijk dat deze kinderen vanaf de geboorte goed begeleid worden. Vaak merk je dat er dan al een stuk onzekerheid kan worden weggenomen waardoor op latere leeftijd het kind beter met zijn hooggevoeligheid om kan gaan.

Hooggevoelige kinderen begrijpen

Gelukkig krijgt begrip hooggevoeligheid steeds meer bekendheid. Veel kinderen die dit hebben worden nog niet altijd even goed begrepen. Dit kan zijn door hun ouders, familieleden, leraren of leraressen  of door vrijwel iedereen uit hun omgeving die niet van het bestaan afweten.
Hooggevoelige kinderen hebben langer de tijd nodig om emoties, situaties en veranderingen te verwerken en een plekje te geven. Omdat deze kinderen heel gevoelig zijn voor prikkels zullen ze ook eerder vermoeid raken. Wanneer deze kinderen oververmoeid zijn is de kans dat ze heftiger reageren op situaties ook velen malen groter. Het kan zelfs tot hysterisch gedrag leiden.
Vaak wordt dit gedrag door de omgeving gezien als vervelend. Het kind zal daardoor continu negativiteit over zichzelf horen, dit heeft natuurlijk geen positieve uitwerking op het zelfvertrouwen en het zelfbeeld van het kind zal dan zich dan ook al snel negatief ontwikkelen.

Hooggevoelige ouders

Ben je zelf hooggevoelig en heb je kinderen dan is de kans groot  dat één of meerdere kinderen ook hooggevoelig zijn.
Een hooggevoelig kind op de juiste manier naar volwassenheid begeleiden is geen makkelijke weg die je samen met je kind gaat. Veel geduld en rustig blijven is het beste wanneer het kind weer een "uitbarsting" heeft.
Geeft het kind aan dat het alleen gelaten wilt worden om in alle rust te kunnen uitrazen, probeer er voor te zorgen dat het hier een plekje voor krijgt. Wanneer het kind zichzelf weer tot rust voelt zal het zelf terug keren naar de omgeving waar het op dat moment mis ging. Het is natuurlijk niet de bedoeling dat het kind dit als excuus gaat gebruiken en te pas en te onpas weg gaat. Het is dan ook belangrijk om duidelijk één vaste plek af te spreken waar het naar toe mag gaan.

Het creëren van een plekje

Het kind zal het makkelijkst in huiselijke kring een plek kunnen vinden waar het tot zichzelf en tot rust kan komen. 
Over geprikkelde hooggevoelige kinderen willen in eerste instantie niet aangeraakt of getroost worden. Doe dit dan ook niet. Wanneer je kind gekalmeerd is kan je vragen of het bij de volgende uitbarsting wilt aangeven of het wel getroost, geknuffeld of aangeraakt wilt worden.

Het is belangrijk om goed te communiceren met je kind. Dit kan op jonge leeftijd moeilijk zijn maar een kind snapt meer dan dat je in eerste instantie denkt. Dit is erg belangrijk voor het opbouwen van zelfvertrouwen zowel voor ouder als voor het kind. Het kind zal zich ook geaccepteerd voelen, in iedere situatie!

Omgaan met een hooggevoelig kind

Door gebrek aan levenservaring zijn veel kinderen onzeker in hun doen en laten en daardoor gemakkelijk te beïnvloeden. Als ouder heb je een voorbeeldfunctie. Als je kind onzeker is in een bepaalde situatie zal je kind je al snel gaan imiteren. Hoe je als ouder op bepaalde situaties reageert bepaalt voor een gedeelte dus ook hoe je kind op een soortgelijke situatie zal reageren.

Denk nu niet het ligt aan mij dat mijn kind hooggevoelig is want naar mijn mening wordt je er echt mee geboren.
Het is alleen wel zo dat als je als ouder ook hooggevoelig bent en je bent zelf niet in balans, het heel moeilijk kan zijn om je kind op de juiste manier te helpen.

Tips

• Wees begripvol, ga niet schreeuwen naar het kind. Hierdoor raakt het nog meer van streek.

• Blijf dicht bij je eigen gevoel, handel daar ook naar. Trek je niets aan van je directe of indirecte omgeving. Veel mensen handelen naar uitspraken of goed bedoelde adviezen vaak gebaseerd op theoretische kennis. Elk kind is anders en heeft behoefte aan een andere aanpak. Vind je het moeilijk om achter de denkwijze van je kind te komen is het handig om de hulp van een kindercoach in te schakelen. 

• Een veilige omgeving is erg belangrijk voor het kind. Wanneer het kind aangeeft zich even te willen terug trekken onderbreek het kind dan niet, de grote druk gaat hierdoor van de ketel waardoor het na die tijd in staat is om de emoties die het voelt te verwoorden.

• Stimuleer en motiveer het kind om dingen zelf te doen en complimenteer dit dan ook als het vooruitgang boekt. Begeleid het kind desnoods als het iets niet durft. Neem het kind aan de hand mee en doe het desnoods voor. Blijf ook uitdagingen zoeken voor het kind, push het alleen niet.

• Ga een gesprek aan met de leraren en leraressen van het kind. Waak ervoor dat het kind weken lang elke morgen staat te huilen omdat het niet meer naar school wilt. Gelukkig wordt dit begrip op scholen ook steeds bekender en kunnen de leerkrachten de juiste begeleiding geven. Anders kan je ook hier de hulp van een kindercoach inschakelen. En een verslag mee geven zodat ze op school weten wat er speelt en hoe ermee om te gaan.

• Draag zorg voor de drie R's: RUST, REINHEID en REGELMAAT. Heel belangrijk!!!

Vergeet niet dat volmaakte ouders niet bestaan. Alles wat je doet doe je uit liefde voor je kind met de juiste bedoeling. Lukt het niet om er alleen uit te komen, dan zijn wij er graag voor jullie om jullie leven weer in balans te brengen.

Liefs,

Yvette Prins
Kinder- en Jeugdcoach